Jakże przykre ostatnie spotkanie przedwyborcze...

Swoje ostatnie spotkanie podczas tegorocznej kampanii odbyłem nie podczas otwierania funkcjonującej do dwóch miesięcy ulicy Bukowskiej, nie podczas spotkania z wipami. Odbyłem je w miejscu w którym spotykają się ludzie niepełnosprawni. Spotkałem się z niepełnosprawnymi obywatelami naszego kraju. O nich to większość polityków nie pamięta omija ich szerokim kołem zapomnienia. Są pozostawieni sobie samym, swoim problemami i bolączkami także tymi prawnymi. Od pierwszego stycznia wchodzi w życie ustawa i zasiłkach pielęgnacyjnych. W myśl obecnie obowiązujących przepisów prawo do świadczeń rodzinnych przysługuje, jeżeli przeciętny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 504 zł i 583 zł i w przypadku, gdy w rodzinie wychowywane jest dziecko legitymujące się o co najmniej umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Zgodnie z nowymi zasadami zmniejszy się krąg osób uprawnionych do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego. Po wejściu w życie zmian osoba o znacznym stopniu niepełnosprawności, inna niż ojciec lub matka dziecka, mimo ciążącego na niej obowiązku alimentacyjnego nie otrzyma takiego świadczenia na swego podopiecznego. Po zmianie na świadczenie alimentacyjne nie będzie mogła też liczyć osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym, który ma ustalone prawo do renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa. Dotyczy to również renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno-rentowego (czyli emerytury albo renty z ZUS lub KRUS). Na świadczenie alimentacyjne nie będzie mogła także liczyć osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym, który ma małżonka, chyba że małżonek ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności.

Reasumując Rząd po raz kolejny dokonał skoku na kasę, tym razem na i tak bardzo niskie dodatki pielęgnacyjne. Niepełnosprawni zostali postawieni przed faktem dokonanym. Czy tak się godzi czynić? Oni też muszą za coś żyć. Koszty rehabilitacji są bardzo wysokie, nie mówiąc o lekach. No i po raz kolejny pada pytanie Jak żyć? Pozostawię ten kolejny bubel sejmowy, który został poparty w Senacie bez komentarza. Przedstawiłem drastyczny przykład działania Państwa przeciw obywatelom. Bardzo to smutne i zatrważające. Takim działaniom chcę również przeciwdziałać w Senacie. Dbać o ludzi także tych zapomnianych niepełnosprawnych.